هيچ‌وقت نمي‌تواني چيزي را که قرار است از دست بدهي، نگه داري. تو فقط قادر هستي چيزي را که داري، قبل از آن‌که از دستت برود،
عاشقانه دوست داشته باشي.
يه وقتايي انقدر مراعات اطرافيانت رو ميکني که مبادا مزاحمشون بشي و باعث بشي بهشون سخت بگذره ....
نتيجه اش ميشه خستگي مدام خودت ...
و اين که از خودت غافل ميشي
و بازم اين که باعث ميشه اونا عميقا خر فرضت کنن ...يه خر با گوشاي دراز مخملي و دم طوسي بلند...
