سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
زندگی عاشقانه در روزگار نامردی
درباره وبلاگ


لوگو

آمار وبلاگ
  • بازدید امروز: 530
  • بازدید دیروز: 188
  • کل بازدیدها: 597288



آدمی اگر زبان نداشت جز پیکری بی جان یا حیوانی بی سود نبود

 

 

برد باری گور عیب هاست

 

اهورا مزدا


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
شنبه 87 اردیبهشت 21 :: 11:20 عصر
علیرضا پویا

مادر تابلویی از زندگی است

 

پیکاسو


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
جمعه 87 اردیبهشت 20 :: 9:7 عصر
علیرضا پویا

سخنان بزرگان علم وادب

 

                            ( چگونه دل شاد هستی به عمری که هر ساعت بگذرد از آن کم میشود)

{خاموشی نادان پرده پوش نادانی است}

(خرد دانشمندان در اطراف قلم آنان است)

(خوشروئی رشته دوستی است)

                         (دانا زنده است گرچه مرده باشد نادان مرده است گرچه زنده باشد)

(فرصت از دست رفته دیر به دست می آید)

(فکر بزرگی را که از مغز کوچکی طراوش می کند نباید کوچک شماری)

 


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
سه شنبه 87 اردیبهشت 17 :: 12:24 صبح
علیرضا پویا

بوی جان بخش بهاری و صفا ی چمنی

رخ عاشق فکنی

گلشنی هم نفسی ماه رخی مهتابی

لب جویی آبی

هرچه خوب و خوش و زیباست برد صبر وشکیب

می شود دام فریب

دل ما هر نفسی بسته دامی باشد

پی کامی باشد

هر شبانگاه از آن باده که مینوشی شاد

می دهی عقل به باد؟    

روزها در پی هر چهره ی زیبا افتی

تا که از پا افتی

حاصل دورّ جوانی که شد اینگونه تلف

نیست جز آه و اسف

ای جوانی چه بلایی که چاهی چو تو نیست

پرتگاهی چو تو نیست

هر بلا زاده ی این طبع بلا پرور توست

همه زیر سر توست

عجبا  گر چه همه خلق پریشان  تو اند

همه خواهان تو  اند  


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
پنج شنبه 87 اردیبهشت 12 :: 10:50 عصر
علیرضا پویا

وعده دادی که نهی پای در منزل من

گشت از شوق شکفته دل من

پی آراستن خانه و خان افتادم

هر طرف دسته گلی بنهادم

ماندم از اول شب تا به سحر چشم براه

لیک روی تو ندیدم ای ماه

گشت محروم دل خسته ام از دیدارت

گل نچید از چمن رخسارت

در گذشت آن شب و یک هفته بر آمد کم کم

عمر گلها به سر آمد کم کم

دسته گلها همه بی آب و همه زرد شدند

همچنان چهره ی پر درد شدند

من هم آن شب که شدم منتظر دیدن تو

مست اندیشه ی بوسیدن تو

دلم از شوق شکفته چون همین گلها بود

شوق دل از رخ من پیدا بود

حال چون دسته گلی این همه پژمرده شده              

دلم از دوریت افسرده شده


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
شنبه 87 اردیبهشت 7 :: 10:22 عصر
علیرضا پویا
امشب تمام خویش را از غصه پرپر میکنم
گلدان زرد یاد را با تو معطر میکنم
 تو رفته ای و رفتنت یک اتفاق ساده نیست
ناچار این پرواز را این بار باور میکنم
یک عهد بستم با خودم وقتی بیایی پیش من
یه احترام رجعتت من ناز کمتر می کنم
یک شب اگر گفتی برو دیگر ز دستت خسته ام
آن شب برای خلوتت یک فکر دیگر میکنم
صحن نگاهت را به روی اشتیاقم باز کن
من هم ضریح عشق را غرق کبوتر میکنم
شعریست باغ چشم تو غرق سکوت و آرزو
یک روز من این شعر را تا آخر از بر میکنم
گر چه شکستی عهد را مثل غرور ترد من
اما چنان دیوانه ام که با غمت سر میکنم
زیبا خدا پشت و پناه چشمهای عاشقت
با اشک و تکرار و دعا راه تو را تر میکنم
این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
سه شنبه 87 اردیبهشت 3 :: 5:41 عصر
علیرضا پویا

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم

از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم

ما آمده بودیم که دل تنگ نمیریم


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
دوشنبه 87 اردیبهشت 2 :: 8:49 عصر
علیرضا پویا
< language=java>

یکی دلش به صد دل بنده

یکی صد به یک دل می بنده

یکی یه دل به یه دل میبنده وتا آخرش پایبنده

یکی هر بار به یکی دل میبنده

یکی دل میبنده تا بخنده

یکی هم دلش آکبنده مونده به کی دل ببنده

 


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

       نظر
شنبه 87 فروردین 31 :: 9:48 عصر
علیرضا پویا

 

شعر زیر  از ابولقاسم  حالت  یکی  از  بهترین دوستان محمد حسین بهجت تبریزی (شهریار)


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

         نظر بدهید
دوشنبه 87 فروردین 26 :: 8:42 عصر
علیرضا پویا

با احساس بخون

 

آه آه از دل من

که از او نیست بجز خون جگر حاصل من

ز آنکه هردم فکند جان مرا در تشویش

چکنم  با دل خویش

 

چه دل مسکینی

که غمین میشود اندر غم هر غمگینی

هم غم گرگ دهد رنجش و هم غصه میش

چکنم با دل خویش

 

 

در دلم هست هوس

که رسد در همه احوال بدرد همه کس

چه امیری متمول چه فقیری درویش

چکنم با دل خویش

 

 

طفل عریانی دید

چشم گریانی و احوال پریشانی دید

شد چنان سخت پریشان که مرا ساخت پریش

چکنم با دل خویش

 

 

دید  گردیده فقیر

بهر نان گرسنه آنگونه که از جان شده سیر

دل من سوخت بر او تا جگرم شد ریش

چکنم با دل خویش

 

 

گر دل افتد هر دم

بهر هر کس که فقیر است و مریض است به غم

من در این دوره که فقر و مرض است از حد بیش

چکنم با دل خویش

 

 

زارم از دست عدو

چکنم دل نگذارد که برم حمله به دو

بسکه محتاط به بار آمده و دور اندیش

چکنم با دل خویش

 

 

گر در افتم با مار

نیست راضی دل من تا بکشم از مار دمار

لیک راضی است که از او بخورم صدها نیش

چکنم با دل خویش

 

 

دارد این دل اصرار

که من امروز شوم بهر جهانی غمخوار

همه جا در همه وقت و همه را در همه کیش

چکنم با دل خویش

                      

        از برای همه کس

دل چو سنگ درین دوره بکار آید و بس

هیچ جا با دل نازک نرود کار از پیش

چکنم با دل خویش

 


این صفحه را به اشتراک بگذارید

موضوع مطلب :

         نظر بدهید
دوشنبه 87 فروردین 26 :: 8:40 عصر
علیرضا پویا
<   <<   26   27   28   29   30   >>   >   
 
 
 

ابزار وبمستر