|
زندگی عاشقانه در روزگار نامردی درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشیو وبلاگ 
پیوندها
لوگو آمار وبلاگ
آدمی از دست خویش سیر که شد می میرد مثل پروانه کمی پیر که شد می میرد زندگی پنجره ای رو به تماشاست ولی بسته و خسته و دلگیر که شد می میرد عشق،رقصیدن ماهی ست،که اقیانوسی است به دم و بازدمی دیر که شد می میرد شعر، نیلوفر آبی ست شناور در عشق سهم یک برکه ی دلگیر که شد می میرد گریه گاهی ملکوتیست، غزل آلوده بغض آلوده و نفس گیر که شد می میرد مرد آن است که پلنگانه بتازد تا عشق بسته کنده و زنجیر که شد می میرد 
موضوع مطلب : زندگی عاشقانه |
||
 |